دبیرستان پسرانه آیین با استعانت از خداوند متعال، پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) در آغاز سال تحصیلی 1389 گام در راهی سترگ گذارده و با در اختیار گرفتن معلمان با تجربه و همکاری اساتید دانشگاهی و برنامه های نوین و امکانات برتر آموزشی بر آن است تا گوشه ای از وظیفه تعلیم و تربیت شهر اهواز را به انجام رساند. در این راستا کیفیت آموزش، خلاقیت، رشد وتعالی دانش آموزان وجهه همت آیین بوده و اهداف زیر را در دوره کوتاه مدت مد نظر گرفته است.
-تربیت نوجوانانی مجهز به علم و ایمان به عنوان آینده سازان جامعه اسلامیمان
-استفاده از پیشرفته ترین روش های نوین آموزش با کمک تکنولوژی آموزشی
-زمینه سازی پرورش خلاقیت و شکوفایی استعدادهای دانش آموزان
-ایجاد فضایی سالم معنوی برای پرورش روحیه دین باوری
-تعالی ویژگی های اخلاقی و رشد ارزشی دانش آموزان
دبیرستان آیین به عنوان بخشی از نهاد آینده ساز آموزش و پرورش و با هدف تربیت نوجوانانی خرد ورز، مؤمن، اخلاق مدار و آینده ساز جامعه اسلامی مان، میکوشد با بهره‌گیری از تجربیات مدارس موفق و پیشرو کشور رویکردی نو و فراگیر به قلمرو آموزش و پرورش داشته باشد. آیین با به کارگیری الگوی «معلم راهنما» به عنوان نهاد هدایتگر، ناظر و هماهنگ کننده سه رکن اساسی دانش‌آموز- معلم- والدین تلاش می‌کند به سوی رشد متوازن دانش‌آموز در هر دو بخش تحصیلی و تربیتی گام بردارد.
در حوزه آموزش، استفاده از بهترین و باتجربه‌ترین دبیران و غنی‌سازی هرچه بیشتر اوقات درسی با استفاده از برنامه‌های نوین علمی و تجهیزات پیشرفته‌ی آموزشی، سرلوحه فعالیتهای آموزشی آیین خواهد بود. در قلمرو تربیتی، آیین میکوشد با ایجاد فضایی سالم و معنوی و پرورش روحیه دین‌باوری و اخلاق‌مداری در مسیر اعتلای ویژگی‌های اخلاقی و رشد ارزشی دانش‌آموزان گام بردارد.
آیین با باور عمیق به اندیشه‌ی «ضرورت گذار مستمر از وضعیت موجود به موقعیت مطلوب» همواره به پویایی و کمال‌گرایی در تمام رویکردها، ساختارها و فعالیتهای خود می‌اندیشد و تلاش می‌کند با استعانت از الطاف الهی به سوی افق‌های روشن گام بردارد و فرزندانی شایستة جامعه اسلامیمان پرورش دهد.
بی‌تردید دستیابی به این اهداف نیازمند به‌کارگیری طیف متنوعی از طرحها، برنامه‌ها، فعالیت‌ها و روش‌هایی است که ضمن علمی بودن، اجرای آنها با بافت اجتماعی و فرهنگی استان سرفراز خوزستان سازگاری داشته باشند.
بر این باوریم که در آغاز راه هستیم اما همواره به افق‌های دور می‌نگریم ...